ஜீவநதி geevanathy: December 2008

Tuesday, December 30, 2008

நேற்றுப்போல் இருக்கிறது
நீண்டுவளர்ந்த தென்னைகள் நின்றணிசெய்த

பாதைவழியே தொடங்கிய –எம்
நெடுந்தூரப் பயணம்.

மனதுமறக்காத நாளானது
மார்கழி இருபத்தாறு
துறைமுக அலை
துயரத்தின் பேரலையானது
ஆழிப்பேரலை நம்
ஊரை உலுக்கியது
உறவுகளைப் பிரித்து
உடமைகளை உருக்குலைத்தது.

இருவருக்கும் இடையில்
கூப்பிடு தூரந்தான் இடைவெளி- இருந்தும்
எதுவுமே பேசவில்லை
இதுவரையில் நாம்

கண்களைமூடிக் கைகளைக்

கூப்பியிருந்தான் அவன்
இதயம் மட்டும் திறந்திருந்தது
எதிரே நிற்கும் எழிலின் இமைகள்
திறக்கும் எப்போதென்று

என்ற பதிவின் தொடர்ச்சியாக இப்பதிவு அமைகிறது.... தகவல் தருபவர் - திரு.Muhammad Ismail .H, PHD,

அரக்கன் என்பவன்
அடுத்தவனல்ல –நம்
அகத்துள் இருப்பவன்

சொல்லிலடங்காத
சோகங்களின்
தொகுப்பு

நிறையவே நான் வருந்தியதுண்டு
சொல்லிய சில வார்த்தைகளுக்கும்
சொல்லாமல் போனதுக்குமாக

எப்போதாவது தோன்றும்
இதயத்தைப் பிழிந்து
எடுத்த சாற்றில் -உனக்கு என்
உணர்வுகளை எழுதவேண்டும்
ஒருதரமாவது என்று

எப்போதாரம்பித்தது
என்பயணமென்பது
இப்போதும் தெரியாதெனக்கு

நானாகத் துரத்தவில்லை –உன்னால்
தூக்கமிழப்பதாய்ச் சொல்லி
துயர்கொள்ளவில்லை

தம்பலகாமம், இலங்கையின் திருகோணமலை மாவட்டத்திலுள்ள புகழ் பூத்த கிராமங்களில் ஒன்றாகும்.திருகோணமலையிலிருந்து 22 km தொலைவில் இக்கிராமம் அமைந்துள்ளது.

எப்போதும் போலவே
சந்திப்புக்கள் சத்தத்தோடும்
பிரிவுகள் மௌனத்தோடும்
அரங்கேறிப்போனதன்றும்

ஏக்கம்,துக்கம் ஏன் இந்த
வாழ்வென்ற விரக்தியோடு
விடிந்துகொள்கிறது பகல்

என் இன்றைய இரவும்
என்னுடையதாகவே இருந்திருக்கும்

தெய்வங்களின் 'ஊர்வலம்'தெருத்தெருவாய் வந்தது –மனித
உள்ளங்கள் ஒருமுகப்பட்டு
ஒன்றாகும் வரை.